بررسی اثرکلرپرومازین بر عملکرد جنسی و تولید مثلی رت ماده

چکیده سابقه و هدف: آنتی سایکوتیک ها داروهایی هستند که در درمان شیزوفرنی و دیگر بیماریهای روانی مورد استفاده قرار می گیرند. گزارشاتی در مورد اثرات جانبی منفی بر سیستم تولید مثلی در نتیجه مصرف این داروها وجود دارد. کلرپرومازین آنتی سایکوتیکی است که استفاده گسترده ای در درمان شیزوفرنی دارد. در این مطالعه، اثر داروی آنتی سایکوتیک کلرپرومازین بر عملکرد تولید مثلی رت ماده بررسی شد. روش بررسی: این تحقیق به روش تجربی انجام گرفت. 32 سر رت ماده نژاد ویستار به 4 گروه تقسیم شدند. یک گروه به عنوان کنترل شم مقدار mg/kg 5 محلول 5/0%متیل سلولز را دریافت کرد. در گروه های تیمار رت های ماده، کلرپرومازین را به صورت خوراکی(گاواژ) در دوزهای mg/kg 3، 10، 30 به طور روزانه به مدت 28 روز دریافت کردند. ترکیب آزمایش به صورت انحلال در محلول 5/0%متیل سلولز تهیه شد. در روز 29 همه رت ها توسط گاز دی اکسید کربن آسان کشی شدند. مطالعات بافت شناسی روی غدد پستانی و واژن انجام شده و مقادیر پرولاکتین سرمی و پتانسیل باروری حیوانات اندازه گیری شد. یافته ها: رت های ماده تیمار شده با کلرپرومازین افزایش مشخصی در غلظت پرولاکتین سرم در دوزهای بالا نشان دادند (05/0>p، 01/0>p).کلرپرومازین تغییرات بافتی در غدد پستانی و واژن در دوزهای بالا ایجاد کرد (05/0>p، 01/0>p). همچنین کلرپرومازین موجب کاهش میزان باروری در رت های ماده شد. نتیجه گیری: نتایج حاصل، این نظریه را که کلرپرومازین اثرات منفی برپارامترهای باروری در رت ماده دارد را تایید می کند. واژگان کلیدی: کلرپرومازین، پرولاکتین، باروری ،رت.